جهانی شدن / یاسین حاچی زاده

جهانی شدن به معنای گسترش ارتباطات میان انسان ها و افزایش تاثیرمتقابل اقوام.ملت ها و کشورها بر یکدیگر است.به گونه ای که کمتر اتفاقی در گوشه ای از عالم  رخ می دهد که مردم دیگر سرزمین ها از ان بی خبر بمانند وحیات اجتماعی انان از این اتفاق تاثیر نپذیرد.پیدایش ابزار های ارتباطی.صوتی و تصویری ومتنی مانندتلفن ثابت وسیار.رادیو و تلوزیون.ماهواره و اینترنت از یک طرف و وسایل نقلیه ی جدید مانند اتومبیل.قطاروهواپیما از طرف دیگر.ارتباط میان انسان ها را در نقاط مختلف کره ی زمین چنان توسعه داده که گویی مانند مردم یک دهکده از اخبار مهم خبر دارند.همین جاست که مفهوم دهکده ی جهانی(global village)شکل گرفته است.

 

این یک واقعیت است و رخ داده واکنون ما در چنین جهانی زندگی می کنیم.با پدیدار شدن این واقیت عده ای برنامه ریزی می کنند که فرهنگ و اندیشه را که خود می پسندند جهانی کرده وبر سایر ملت ها تحمیل کنند.این طرح و برنامه ی جهانی سازی (globalistion)نامیده می شود.

 

قدرت گسترده و پیچیده ی ارتباطات.شیوه های مدرن تبلیغ .که مهم ترین ابزار یکسان سازی فرهنگی است از طرفی به شکلی بسیار غیر مستقیم و از زبان ملت هاشکاف میان نسل هارا چنان بزرگ می کنند که نسل جدید احساس کند دیگر نمی تواند با فرهنگ خود ارتباط برقرار سازد و از طرف عناصر فرهنگ خودشان در غالب ایده آل های جهانی در غالب های تبلیغی عرضه می کنندتا ملت هارا دنباله رو خود سارند.در این جاست که ذکاوت و زیرکی ملت ما .به خصوص نسل جوان.باید به کمک بیایند تا به جای پیوستن به جهانی سازی تحمیلی.باتکیه بر کرامت و عزت خود وباقدرت ابتکاروخلاقیت فرهنگ خودرا تعالی بخشیم.

 

اما در پاخ کسانی که با ادعای جهانی شدن ژست روشن فکری گرفته ومدعی ترقی فکری هستند و ملی گرایی را یک تئوری پست وعقب افتاده معرفی می کنندباید گفت جهانی شدن در حقیقت ایجاد میدان رقابت بین افکار وعقاید است نه تن در دادن به مشتی اصول تحمیلی .جهانی شدنی که در راستای ایجاد مدینه فاضلهبه عمل می اید بدون در راس قرار دادن ارمان های ملی امکان پذیر نیست چنانچه در تاریخ دیدیم اندیشه های جهان وطنی توانایی ارضا ملت هارا نداشته ودر زباله دان تارخ مدفون گشتند .شخص بی وطن. جهان وطن ویا به قولی متمایل به تفکر جهانی (البة از نوع تحمیلی آن ) تفاوتی با فحشه ای ندارد که اغوش هر کسی را خوابگاه خویش می گرداند.